Dialogi

- Maxi idź do szkoły! – lekko unoszę głos na chłopca, który pomaga mi malować ścianę.

- Nie! Dziś nie mam szkoły, 9 klasa ma egzamin.

- To dlaczego masz na sobie mundurek szkolny?? – pytam pewna, że Maxi kłamie.

- Bo moja mama pierze w rzece moją bluzkę – odpowiada nerwowo chłopak.

- Nie masz więcej bluzek, tylko tą jedną? – pytam choć znam odpowiedź.

- Tak.

- Ciola tu mieszkasz? – pytam wskazując palcem na dom – ok. 30m2.

- Tak, chodź do środka.

Wchodzę do jednego z trzech pomieszczeń. Metry kwadratowe nachodzą na siebie. Przygniata je stół, 4 fotele, lodówka, telewizor, szafka która utrzymuje sterty makulatury z czasów kolonializmu. Całość dociskają zasłony, obrusy, butelki. Powietrze przeciska się przez ten zbiór i czuję jak wpada do mojego nosa. Słońce po całym dniu pracy, przebija się przez materiały wiszące na oknie. Czuję się jak wciśnięta pomiędzy dwa materace.

- Kto tu mieszka? – pytam uradowaną Ciole.

- Ja, moi dwaj synowie, mój mąż, moje cztery siostry i czterech braci.

Nic dziwnego, że tlen się wyprowadził – myślę.

- Joseph ile masz lat?

- 14 – odpowiada chłopiec sięgający mi do pempka.

- John a Ty?

- 12.

- Ja też ma 12! – krzyczy Joseph.

- Ty masz 8! – wrzeszczy na chłopca Maxwell

- Maxwell a Ty ile masz?

W odpowiedzi słyszę czteroosobowy śmiech.

- Ilona czy w Polsce rosną banany? – pyta Judy

- Nie, nie rosną.

- Więc, Ty nigdy wcześniej nie jadłaś bananów? – pytanie brzmi jak oczywistość.

- Jadłam. Nie mamy bananów na drzewach, ale możemy je kupić w sklepie. Przywozimy je z Afryki.

- Dlaczego kupujecie jedzenie z Afryki? Macie go za mało w Polsce?

- ?

- Kennedy ile masz dzieci?

- Około dwunastu – odpowiada swobodnie mężczyzna.